روايه قوه روح لكاتبتها فاطمه عيد

العيله دى وأغناهم كمان .. طبعا لازم يبقى ليكى مكان خاص بيكى ويكون بالمستوى دا 
نيران تبتسم مجامله لمامتها وتاخد الشنط بتاعتها وتدخل اوضتها 
نيران .. انا هدخل انام لانى تعبانه جدا .. وانتى استمتعى بقى بالبيت الجديد 
ناهد .. ماشى ياحبيبتى خش...
يقاطعهم الجرس اللى رن .. نيران تخاف للحظة .. تاخد نفس عميق.. مفيش خوف تانى محدش هيقربلى اهدى
قالت كده لنفسها ونفخت بهدوء ومامتها واقفه مش عارفه تعمل ايه 
ناهد .. هنفتح ولا ايه 
نيران تشاور لها بمعنى اه .. وتروح تفتح الباب تلاقى بنت غريبة اول مرة تشوفها 

نيران .. ايوه !
مريم .. انا مريم
.. استاذ هارون كان مبلغ بابا إن أول ما حضرتك تيجى يقولى عشان اجي اشوف طلباتكم 
..نقف لحظه .. مريم .. بنت جميله .. عندها ٢٥ سنه .. خريجه فنون تطبيقيه .. طموحه ومبدعه وبتحب الخير للكل لكن للاسف ظروف باباها كانت أقوى من طموحها فاضطرت تشتغل فى نفس البيت اللى باباها بيشتغل بواب فيه وشهادتها بقت مجرد ورقه بتزين دولابها .. شعرها بني وقصير جدا .. 
نيران بتفهم .. اه تمام بس احنا مش محتاجين حاجه حاليا 
مريم باحراج .. لا ماهو انا هسكن معاكم وهشوف طلباتكم فى اى وقت
ناهد .. طب ادخلى يا حبيبتى .. تعالى 
مريم تدخل ونيران تقفل الباب وراها .. انا هدخل ارتب الاوض وارص الهدوم فى الدولاب 
ناهد .. ماشى .. معلش ابدأي باوضه نيران عشان تعبانه وكانت عاوزه تنام 
مريم بابتسامه حاضر 
نيران تبتسم اسمك ايه بقى 
مريم اسمى مريم 
نيران عاشت الاسامي 
مريم تبتسم لها وتروح توضب المكان ونيران تقف فى البلكونة عقبال ما تخلص .. بعد نص ساعة تخرج مريم وتبص لنيران انا ظبطت لك الاوضه والحمام عشان لو عوزتى تاخدى شاور ولا حاجه 
نيران شكرا .. معلش تعبتك معايا 
مريم تعبك راحه .. هروح اخلص الاوضه لحضرتك 
ناهد ما بلاش حضرتك بقى وبتاع ارفعى الألقاب ياحبيبتى انتى زى نيران بنتى دلوقتى وادينا عايشين سوا اهو 
مريم تبتسم وتروح تروق اوضه ناهد .. نيران تستأذن مامتها وتدخل الاوضه ويدوب قفلت الباب وراها تبص للديكور وتحس پخنقه غير طبيعيه وحست ان المكان ضاق بيها لمجرد انها افتكرت اول ليله ليهم سوا فى اوضه مشابهة للاوضه دى وبتبص لباب الحمام وكأنها مستنياه يخرج منه بعد كل اللى عمله .. تبلع ريقها بصعوبه وتمسح الدمعه اللى خانتها ونزلت تحرك راسها پعنف كأنها بتطرد الافكار من دماغها تدخل الحمام تغسل وشها وتطلع تقف فى البلكونة جايز الهوا يبرد الچرح اللى پينزف جواها وللاسف الچرح ڼزف اكتر من اللى شافته وحست ان الارض بتدوب من تحتها وقلبها مقبوض وبيتخنق اكتر من المنظر قدامها تغمض عينها پعنف وتنهيداتها بدأت تعلى وكأن قلبها بيعلن الحړب جواها .. تفتح عينيها ببطء وهي بتتمنى ان يكون دا حلم وانهم مش قدامها دلوقتى يادوب فتحت عينها تتخض لما تلاقيه باصصلها ولسه هتدخل تتفاجئ بجرأته على الرغم من انه شايفها تبصلهم پصدمه وتحط ايدها على بقها وتجرى تدخل جوه عند ادهم اول ما لاقاها دخلت يبعد عن بوسى .. مش يلا بقى عشان تعبان وعايز انام 
بوسى تشاور له بمعنى لا.. ادهم واقف ثابت قدامها واللحظه استغربت وبعدت عنه 
بوسى .. فى ايه !
أدهم .. يلا نطلع الاوضه 
بوسى .. اوك 
تعدى من قدامه وتدخل القصر وهو يبص على بلكونتها يلاقى النور بتاعها اتطفى فخمن انها نامت .. يدخل ورا بوسى ويطلعوا اوضتهم .. اول ما قفل الباب يلاقي بوسى واقفه ومربعه ايدها وبتبصله 
أدهم .. خير !
بوسى .. انا عايزه افهم ايه اللى حصل دلوقتى دا 
ادهم باستغراب .. ايه اللى حصل 
بوسى .. من شويه قربت مني لدرجه انى قولتلك تبعد شويه لانى معرفتش اخد نفسى .. وبعدها بعدت ولما قربت منك كنت زى لوح التلج قدامى وكأن اللى معايا من شوية دا كان شخص تانى مش انت ! ايه تفسيرك لدا ومتقولش طبيعى لانه مش طبيعى ابدا 
أدهم .. لا طبيعى عادى .. كنتى وحشانى ايه المشكله ف كده 
بوسى تبصله بتوجس .. انت عارف ان دا مش قصدى .. بطل تلف وتدور 
ادهم بهدوء .. انا لا بلف ولا بدور انا بس بعرفك انه عادى يعنى 
بوسى بصوت عالى نسبيا .. وانا مبتكلمش عن كده ولا لا لانه عادى انا بتكلم فى نقطه انك بعدت فجأة ومتقبلتش قربى .. وكأنك قربت متعمد تغيظ حد او عاوز تثبت حاجه الموضوع غريب 
بوسى .. والله ! انت عاوز تقنعنى ان دا السبب 
أدهم .. اه صدقتى تمام مصدقتيش دى مشكلتك انتى بقى 
بوسى .. طب تمام هحاول اصدقك بس
ليه بعدت اعتقد اننا متجوزين وعادى لو عملت كده لا هو عيب ولا حرام 
أدهم .. مش عيب ولا حرام هنا فى اوضه نومنا مش قدام الناس .. اه احنا متجوزين ومحدش هيتكلم لو شافنا كده لكن دا مش معناه انه