روايه قوه روح لكاتبتها فاطمه عيد

سنه نيران بقالها سبع ساعات عندهم وهى قاعده تسمع صوت نيران وصوت راجل على السلم .. للحظة تتخض وتقوم بسرعه تفتح الباب تلاقى ادهم طالع وم 
ناهد بخضه .. انت بتعمل ايه سيب بنتى 
ادهم يدخل  ۏجع دماغ ومش عاوز لعب عيال انا مش ناقص قرف بنتك لو اتصرفت تانى من دماغها هتشوف منى وش عمرها ما شافته فى حياتها خليها تتقى شرى 
يبص لنيران.. ومسألة الطلاق دى مش هتحصل مش تمسكا بيكى لسمح الله هو بس احتراما لروح المېت فعاوزك تتلمى وقبل ما تخطى اى حركه تكون بعلمى وتحترمي الراجل اللى شايله اسمه سيادتك مش حره عشان تمضى وتتنازلى بدون الرجوع ليا حتى 

يسيبهم ويدوب هينزل يفتكر حاجه ويقف على الباب .. وحضرتك هتشرفينا فى القصر والدور اللى جدى عمله انا هديكى وقت لبكره تيجي لوحدك لو مجتيش انا هعرف ازاى اجيبك مامتك عايزه تيجى معاكى او تقعد هنا دى حاجه ترجعلها .. 
يقرب عليها ويتكلم بنبره هاديه تحذيرية.. انما انتى هتبقى فى البيت بكره ومش هتخرجى منه تانى مهما حصل
لسه هينزل على السلم وقف على كلمتها اللي قالتها نيران بكل قوتها .. انا مش هرجع البيت ومش هعيش فى مكان انت فيه ولو بيتك آخر بيت ممكن اروحه فى الدنيا فانا مش هعتبه انا بقرف منك وبكرهك فاهم يعنى ايه انا مستحيل ارجع السچن دا تانى 
ادهم يضغط على ايده بغيظ وعصبيه منها .. اى كلمه بتقولها بتخرجه عن شعوره ولحد دلوقتى مش عارف اشمعنا هى الوحيده اللى قادره تستفزه بالشكل دا 
ياخد نفس طويل ويبصلها نظره هي فهمتها كويس وبيقول بهدوء يسبق العاصفه .. بكره هتكونى فى القصر وهترجعى برضاكى او ڠصب عنك 
يسيبهم وينزل وهى واقفه وكل قواها پتنهار .. حست بايد أمها التي  وبتعيط بس هى فى عالم تانى بتبص على المكان اللى كان واقف فيه وبتفتكر كلامه .. تاخد نفس عميق وتنزل ايد مامتها من حواليها وتبصلها .. انا مش راجعه ومهما حصل مش هرجع حتى لو فيها مۏتي انا مش ههين نفسى تانى مع العيله دى ومش هعيش وسطهم 
ناهد پخوف واضح .. اتقى شره يابنتى .. انتى عارفه أدهم لو ركب دماغه بيعمل ايه .. بلاش تقفى قصاده انتى مش قدهم 
نيران .. لا هقف وطول ما الموضوع يخص حريتى هقف هو ولا عايزنى ولا اهمه اصلا هو عاوز يرضي غروره ويكسر عينى تانى بيتلذذ بضعفى وكسرتى واهانتى مش عاوز يسيبنى فى حالى ومش عاوزنى معاه هو عاوز يعلقنى وبس هو معتبرنى حاجه من املاكه عايز يحطها ديكور فى القصر وانا عمرى ما هسمحله يعمل كده تانى 
ناهد ټعيط على بنتها .. انا عارفه انه مش عاوزك كزوجه بس هو خلاص حط الموضوع فى دماغه وخدها عند ويقدر ياخدك وساعتها هيكون بذل اكبر ليكى متستهونيش بادهم دا انتى اكتر واحده عارفاه هيكسرك ويذلك ويرجعك برضو هتستفادى ايه من كده ارجعى بكرامتك وادينا هنقعد لوحدنا ومش هنختلط بيهم اتقى شرهم يابنتى 
نيران متضايقه من كلام مامتها لانه فعلا اللى هيحصل .. هو مش هيسكت لها ومش هيسيبها فى حالها تبص لمامتها ولتوسلاتها وكل خططها اللى شبه بتتهد من تانى تتأفف بضيق .. تمام .. جهزى شنطك وانا هجهز حاجتي .. بكرة هنروح ونسكن عندهم ونعيد اللى حصل تانى ونتقى شرهم .. تمام كده
ناهد .. انا عارفه انك
مضا......
تقاطعها نيران بنفاذ صبر .. ماما خلاص خلصنا بلاش كلام فى الموضوع دا انا هدخل ارتاح دلوقتى وبكرة هبقى اجهز الشنط تصبحى على خير 
تسيبها نيران من غير ما تسمع منها اى كلمه وتدخل اوضتها .. مجرد ما قفلت الباب تكور ايدها بعصبيه وانفاسها تعلى من كتر الغيظ عماله تروح وتيجى فى الاوضه بتفكر مش معقول كل اللي تخطط له وبتسعى ليه عشان تطور نفسها وذاتها يروح فى لحظه .. بعد ما جاتلها المنحة وبعد ما لقت شغل كويس كل دا يتهد من تانى ويتهد كيانها وترجع بلا قيمة .. عماله تروح وتيجى ودماغها ھتنفجر من كتر التفكير وقلبها بيتخنق من الحسړة على الخطوات اللى بترجعها من تانى .. ترمى نفسها على السرير بتعب وتتنهد بعمق .. وبعد تفكير دام لساعه متواصله وهي سرحانه فى اللاشئ .. اخيرا ابتسامة اترسمت على وشها .. واخيرا اتنهدت بارتياح وهى بتتخيل اللى هيحصل والحلم والطريق اللى رسمته ليها .. وبعد الشعور بالراحه والرضا عن نفسها وتفكيرها ومقاومه للنوم .. تغمض عينها بارتياح وتغوص فى نوم عميق 
يعدى الوقت .. ادهم وصل البيت لاقاه هادى تماما يطلع اوضته بهدوء يلاقى بوسى نايمه واستغرب قدرتها انها تنام برغم اختفاؤه